Lead planes

Dit is Shifeng, die ik tegenkwam op de tentoonstelling van Anselm Kiefer, waar hij een grote fan van is. Hij face-timede met zijn vriendin in China, zodat ze kon meegenieten van alles wat hij zag, waarbij hij zacht pratend in de telefoon commentaar gaf. Hij is zelf kunstenaar en een van de 631 docenten op Academy of Fine Arts in Xi’an, waar 6400 studenten les krijgen.

This is Shifeng,  who I met at the Anselm Kiefer exhibition, who he is a big fan of. He face-timed with his girlfriend in China so that she could enjoy all that he saw. He is himself an artist and one of the 631 teachers at Academy of Fine Arts in Xi’an, where 6400 students are taught. Shifeng teaches Chinese Painting and has one week of vacation. He spent a few days in Tuscany, where he painted the landscape on one of the small canvases that he had specially brought with him. One day he spent in Amsterdam, -where he was yesterday -and one day Paris, which he probably will spend in the gallery where I met him; Thaddaeus Ropac in a former factory building in a suburb of the city. This Kiefer exhibition was the main reason for his trip to Europe.

Een toelatingscommissielid op de academie in China.

Shifeng doceert Chinese Painting en heeft één week vakantie. Hij bracht een paar dagen door in Toscane, waar hij het landschap schilderde op een van de kleine doeken die hij daarvoor speciaal meegenomen had. Hij verbleef éen dag in Amsterdam, -daar was hij gisteren- en de dag in Parijs zal hij waarschijnlijk voor een groot deel doorbrengen in de galerie waar ik hem tegenkwam; Thaddaeus Ropac in een voormalig fabrieksgebouw in een buitenwijk van de stad.  Deze tentoonstelling van Kiefer was de voornaamste aanleiding voor zijn reis naar Europa.
In de galerie (van een afmeting waarop menig museum jaloers zou zijn) hangen zo’n 20 van zijn laatste monumentale schilderijen en staan drie grote objecten. Allemaal werk van de laatste 3 jaar.

Für Andrea Emo staat er in zijn fijne handschrift, beetje onhandig met houtskool op de muur geschreven. Emo, een Italiaanse filosoof en overtuigd nihilist is ervan overtuigd dat je het verleden vernietigen moet om nieuw leven mogelijk te maken. Geschiedenis, collectief geheugen, herinneringen, macht, schuldbesef, allemaal grote zaken waarmee Kiefer zich zijn hele leven op obsessieve wijze heeft beziggehouden. Zware werken, in fysieke en overdrachtelijke zin. Dit keer heeft hij oudere schilderijen (vanaf 1985) waarover hij niet tevreden was getransformeerd met een zelf bedachte techniek van destructie en vernieuwing, om bij Emo te blijven. Als een alchemist goot Kiefer kokend lood over delen van de olieverf landschappen die hij eigenlijk had afgekeurd. Dikke plakken omhoog krullend lood deden de verf smelten en namen hele stukken doek en stro en hout mee omhoog. Het lijkt hier en daar op asfalt, alsof het wegdek is opengescheurd. Dat lood is bruut en elegant tegelijk, verwijzend naar zilveren vleugels van engelen, pagina’s in een boek, het schors van een boom. Op de spits gedreven schoonheid, bombastisch maar ook aantrekkelijk. Allemaal bloedernstig, daarom waren de geknutselde loden vliegtuigjes, lullig op weg aan wiebelige draadjes, een welkome aanvulling.