zondag 4 februari
De grootste aantrekkingskracht vormen hier in Parijs de kleinere woonhuis/ateliers van 18e en 19e eeuwse kunstenaars als Delacroix, Bourdelle, Scheffer, Henner en Moreau. Die wil ik allemaal gaan bezoeken. Van Victor Hugo wist ik niet zoveel meer dan dat hij de schrijver was van Les Misérables en De klokkenluider van de Notre Dame. Dat zijn romans weer van grote invloed waren op Dickens, Dostojevski en Camus, wist ik ook niet. Hij was daarnaast een onverzettelijk en geliefd staatsman en een begenadigd, vrijmoedig tekenaar waarvan er zo’n 3.500 bewaard zijn gebleven. Kleine, rauwe, mysterieuze tekeningen zijn het; ik zag er een paar in zijn woonhuis.
Zijn verzet tegen de alleenheerschappij van Napoleon III noodzaakte hem in ballingschap te gaan en hij vertrok met zijn gezin en maîtresse naar Guernsey, waar hij Hauteville House kocht. Om wat te doen te hebben -hij moet zich daar enorm verveeld hebben- leefde hij zich uit in de meest exuberante decoraties. Meer nog dan in zijn latere huis in Parijs, is geen plek onbenut gelaten. Ik zag in de bibliotheek een erg aantrekkelijk boek en kreeg al zin de trein naar St Malo te nemen; helaas, het wordt juist nu gerestaureerd.
The greatest appeal here in Paris are the smaller house / workshops of 18th and 19th century artists such as Delacroix, Bourdelle, Scheffer, Henner and Moreau. I want to visit all of them. Of Victor Hugo I did not know much more than that he was the author of Les Misérables and The Hunchback of Notre Dame. That his novels were of great influence on Dickens, Dostoevsky and Camus, I did not know either. He was also an unyielding and beloved statesman and a gifted, bold draftsman of whom about 3,500 drawings have been preserved. They are small, raw, and mysterious; I saw a few in his house.
De menukaart voor het diner ter gelegenheid van zijn 80e verjaardag.
In het woonhuis van Victor Hugo aan de Place des Vosges, staat dit kleine, glazen kistje met daarin wat versteende stukjes brood met een briefje waarop staat: Pain du Siège, morceaux d’un pain mangé chez Victor Hugo, le 26 Janvier 1871.
Twee dagen later was de belegering voorbij. Het Beleg van Parijs (de Siège) door Duitse troepen vond plaats tussen september 1870 en 28 januari 1871; geen conflict in de Franse geschiedenis heeft meer schade aangericht aan de stad Parijs dan deze belegering. De stad was geheel afgesloten van de buitenwereld, kon niet bevoorraad worden en er heerste grote hongersnood. Wie die stukjes brood 150 jaar geleden uit zijn/haar mond spaarde en waarom wordt niet duidelijk, maar het ontroerde me wel.
Op 22 mei 1885 overlijdt Victor Hugo en wordt zijn lijkkist drie dagen lang onder de Arc de Triomphe geplaatst, waarna deze in processie en onder belangstelling van zo’n drie miljoen mensen (!) vervoerd wordt naar het Pantheon, zijn laatste rustplaats.
In the house of Victor Hugo on the Place des Vosges, this small glass box with some petrified pieces of bread with a note stating: Pain du Siège, morceaux d’un pain mangé chez Victor Hugo, le 26 Janvier 1871.
The siege was over two days later. The Siege of Paris (the Siège) by German troops took place between September 1870 and January 28, 1871; no conflict in French history caused more damage to the city of Paris than this siege. The city was completely isolated from the outside world, could not be supplied and there was great famine. Who spared those pieces of bread 150 years ago from his / her mouth and why is not clear, but it moved me.
Victor Hugo died on 22 May 1885 and his coffin was placed under the Arc de Triomphe for three days, after which he was transported to the Pantheon, his last resting place, in procession and with an interest of about three million people (!).
Pierre Paul Léon Glaize (1842-1931)
Hugo op zijn sterfbed en het lege bed na zijn begrafenis.
Désiré Francois Laugée (1823-1886)
Erik Mattijssen in Paris (2018) and Berlin (2021) 