Aperitif

 

Aperitief

Het is jaren geleden dat Bas (Oudt) me een afbeelding van deze poster liet zien. Hij had hem meegenomen naar de les op de (Gerrit Rietveld) academie als voorbeeld van een geslaagde reclame. Perfecte typografie, eenvoudig en glashelder beeld, prachtig gelithografeerd. Gemaakt in 1929; zo maakten ze ze niet meer.

Het middeleeuws kasteeltje waar ik vanuit mijn atelier op kijk, blijkt een stadsbibliotheek te zijn (Bibliothèque Fornay) met als specialisatie Kunst en Vormgeving. En in hun tentoonstellingsruimte is nu een expositie te zien van Charles Loupot (1982-1962), de maker van dat mooie affiche!
Je ziet hem zich ontwikkelen van ontwerper van reclames voor chocolade en parfum in de vroege jaren ’20 met veel wufte dames en schilderachtige automerk affiches, tot steeds stoerdere, grappige en inventieve beeldmerken en campagnes voor meubelzaken, scheermesjes, verffabrikanten en zonnebrandmiddelen.

It is years ago that graphic designer Bas Oudt showed me an image of this poster. He had taken it to class at the Gerrit Rietveld academy as an example of successful advertising. Perfect typography, a simple and crystal clear image, beautifully lithographed. Made in 1929; they did not make them that way anymore.

The medieval castle that I look at from my studio turns out to be a city library (Bibliothèque Fornay) with a specialization in Art and Design. And in their exhibition space there is now an exhibition of Charles Loupot (1982-1962), the creator of that beautiful poster!
You see him develop from designer of commercials for chocolate and perfume in the early 20s with lots of fuzzy ladies and quirky car brand posters, to increasingly tough, funny and inventive logos and campaigns for furniture stores, razor blades, paint manufacturers and sunscreens.

 

 

 

Het aperitief  St Raphaël, dat zich staande moest zien te houden in een competitieve markt, nodigt Loupot in 1937 uit het merk visueel te vernieuwen. Hij komt met de twee obers, een rode en een witte, (er is een rode en een witte variant van het aperitief) die hij in steeds gestileerder vorm het beeld laat bepalen. Hij moet het eerst nog doen met de oude letters en zet de franse driekleur in (!) maar ontwerpt dan een nieuw font dat gaandeweg vrijer en abstracter ingezet en toegepast wordt in een vroege vorm van ‘branding’, op asbakken, werkkleding, aanstekers, bushokjes en bedrijfsauto’s.

 

The aperitif St Raphaël, which had to stand up in a competitive market, invited Loupot in 1937 to visually renew the brand. He came with the two waiters, a red and a white, (there is a red and a white variant of the aperitif) which he lets the image determine in an increasingly stylized form. He had to deal first with the old letters and put the French tricolor in (!) But then he designs a new font that gradually becomes more freely and abstractly used and applied in an early form of ‘branding’, on ashtrays, work clothes, lighters, bus shelters and company cars.

 

 

 

 

 

 

 

En nu dan, hoe is het met St Raphaël gesteld? Thierry Devynck, conservator van de tentoonstelling die ons rondleidt, ontsteekt in woede. Begin jaren ’70 is het helemaal misgegaan met het ontwerp en het is alleen maar erger geworden toen in 2009 Bacardi het merk kocht en het de cocktail-markt veroveren moest. Vervelend metallic, lelijke letters en de twee cartooneske obers zijn vervangen door een nagetekende foto van een jongen die voor ober speelt. Alle spanning is er uit, alle lol er af.
Ik weet zeker dat Bas het met hem eens zou zijn geweest.

And now, how is St Raphael? Thierry Devynck, curator of the exhibition that shows us around, kindles in anger. In the early 70s it went wrong with the design and it only got worse when in 2009 Bacardi bought the brand and it had to conquer the cocktail market. Annoying metallic, ugly characters and the two cartoonish waiters have been replaced by a copied picture of a boy playing for waiter. All friction is gone, all fun off.
I’m sure Bas would have agreed with him.