Hier ga ik als eerste naar toe, als het weer kan: Das Museum der Dinge, in de Oranienstrasse.
https://www.museumderdinge.de/
Deze tentoonstelling is er jammergenoeg niet meer: 1000 Möbel auf 80 Quadratmetern.
En wát voor een meubels. Ah, dat moet geobsedeerd verzamelen geweest zijn, alle e-bays en marktplaatsen maanden- of jarenlang afgestruind, zo stel ik me voor.
Poppenhuizen, dat moet ik nog eens uitzoeken, maar ik smelt onmiddellijk.
Mijn zusje kreeg er gelukkig een, eind jaren ’60. Het was niet zo’n mooie, met plastic meubilair en precies dezelfde okerkleurige kuipstoeltjes die op de bovenste foto staan. Deze stoeltjes waren bijvoorbeeld veel te hoog voor het bankstel waar we ze bij bedacht hadden. Veel spullen die niet bij elkaar pasten en geen schemerlampjes op een batterij.
Honderden foto’s moeten er in mijn computer zitten van alle poppenhuizen die ik in mijn leven tegengekomen ben. Met al die nét niet kloppende verhoudingen, stoelen aangevuld met zelf geknutselde tafeltjes, planten van propjes crêpe papier en iets te grote schilderijtjes aan de muur. Met textiel gaat het vooral mis, daar verraadt zich dat het om een poppenhuis gaat, hoe nauwgezet de rest ook het echte interieur probeert te kopiëren. De dikke vouwen in gordijnen of in de dekentjes op het bed. We hadden ook een fornuis met blokjes in een houdertje die je aan kon steken om echte pannenkoeken te bakken in een mini-pannetje. Maar dat fornuis was natuurlijk te groot voor het poppenhuis.
Unfortunately, this exhibition is no longer there: 1000 Möbel auf 80 Quadratmetern.
And what kind of furniture. Ah, that must have been obsessed collecting, scouring all e-bays and markets for months or years, I imagine.
Dollhouses, I have to find out why, but I melt immediately.
Fortunately, my sister got one in the late ’60s. It wasn’t that pretty, with plastic furnishings and the exact same ocher-colored bucket seats that are to be seen in the top photo. Lots of things that did not fit together. These chairs, for example, were far too high for the sofa we had thought of them for.
Hundreds of photos of dollhouses I have come across in my life must be on my computer. With all those just not right proportions, chairs supplemented with self-made tables, plants made from wads of crepe paper, and slightly oversized paintings on the wall. It mainly goes wrong with textiles, as it reveals that it is a dollhouse, no matter how carefully the rest tries to copy the real interior.
The thick folds in curtains or in the blankets on the bed.
We also had a stove with cubes in a holder that you could light to bake real pancakes in a mini pan. But that stove was of course too big for the dollhouse.
Dit is de woonkamer in het poppenhuis dat eind jaren ’30 gemaakt is voor een lid van de Hitlerjugend, waar vanaf 1940 alle jongeren ouder dan tien jaar verplicht lid van moesten zijn. Het is hier in Berlijn te zien in het Historisches Museum, denk ik. Want ik kan de foto ook gemaakt hebben in Bonn, in het Haus der Geschichte. Dat wilde ik uitzoeken en het dit keer in zijn geheel fotograferen. Want er was ook een heel enge slaapkamer, herinner ik me.
This is the living room in the dollhouse that was made in the late 1930s for a member of the Hitler Youth, of which from 1940 all young people over ten years old had to be a member. It can be seen here in Berlin in the Historisches Museum, I think. Because I could also have taken the photo in Bonn, in the Haus der Geschichte. I wanted to find out and photograph it in its entirety this time. Because there was also a very scary bedroom, I remember.
Deze week heb ik het poppenhuis geschilderd, dat Goethe kreeg op zijn vijfde verjaardag, naar een tekening van het huis dat ik op internet vond. Hij noemde het later in zijn dagboeken een belangrijk en invloedrijk cadeau. Het gaat allemaal deel uitmaken van een groot werk over zijn slaapkamer, zoals ik die ooit zag in zijn woonhuis in Weimar. Een fantastisch huis waar zijn hele kleurenleer op de verschillende wanden vertegenwoordigd is!
This week I painted the dollhouse that Goethe got on his fifth birthday, after a drawing of the house I found on the internet. He later mentioned it as an important and influential gift in his diaries. It’s all going to be part of a big work about his bedroom, as I once saw it in his home in Weimar. A fantastic house with all his color theory painted on the various walls!
Erik Mattijssen in Paris (2018) and Berlin (2021) 