Mona and Maria

 

Woensdag 7 februari

Vandaag mijn eerste wandeling door het Louvre gemaakt. Temidden van 24.000 andere bezoekers die koortsig afstevenden op de Mona Lisa. Dat is toch echt een ongelooflijk fenomeen. Ze hangt namelijk op een wand tegenover de Bruiloft te Kana van Veronese van 7 x 10 meter, dat door vrijwel niemand bekeken wordt. Bovendien staan de meeste mensen met hun rug naar toe gedraaid, vanwege de selfie. Vele malen mooier is het portret van Titian, ‘Man with a glove’ dat aan de achterzijde van haar wand hangt en waar één jongen lange tijd naar stond te kijken.

Titian – 1520

 

Today I made my first walk through the Louvre. Amidst 24,000 other visitors who feverishly headed for the Mona Lisa. That is really an incredible phenomenon. She hangs on a wall opposite the Wedding in Cana of Veronese of 7 x 10 meters, which is hardly viewed by anyone. Moreover, most people are turned with their backs, because of making the selfie. Many times more beautiful is the portrait of Titian, ‘Man with a glove’ that hangs at the back of her wall and where one boy stood looking at for a long time.

 

Opgevoed in de rooms-katholieke traditie en hoewel mijn ouders er eerder afstand van namen dan wij, was de figuur van Maria in de familie een belangrijke. Een kaars branden bij een beeld van Maria behoort nog steeds tot een van mijn handelingen als er iets dreigends bezworen, iets ellendigs gekeerd moet worden. Ik weet nog dat ik voor het eerst doordrongen raakte van de kracht en troost die mensen putten uit haar beeltenis, toen ik in een kleine kerk in Guatemala een Indiaanse vrouw geknield en betraand op zag kijken naar het gezicht van (een vrij kitcherig beeld van) Maria, die net als zij verdriet had; met een parel als traan.

En omdat het verdriet van Maria (wier zoon immers stierf voor ons) vele malen groter is, lijkt voor wie het geloven wil, eigen verdriet wel mee te vallen. Zo werkt het waarschijnlijk.

Ik wilde altijd al eens een serie foto’s maken van de uitdrukking van Maria, als ze Jezus op schoot heeft. Nog mooier is het op schilderijen van de annunciatie, daar is de mengeling van ongeloof, vrees, afweren en blijdschap het grootst. Al voorziende wat een narigheid er in het verschiet lag.

En diezelfde, ambivalente blik vingen de schilders dus eeuwen achtereen op steeds andere wijze, in andere tijden, met ander materiaal en andere opdrachtgevers.

Brought up in the Roman Catholic tradition, and although my parents took an earlier distance, than us the children, the figure of Mary in the family was an important one. Burning a candle with an image of Mary still belongs to one of my actions when something threatening is being sworn, something wretched has to be turned. I remember that for the first time I became aware of the strength and consolation people draw from her image when, in a small church in Guatemala, knelt an Indian woman and looked tearfully at the face of (a rather witty image of) Mary, who, like her, had grief; with a pearl as tear.

And because the grief of Mary (whose son died for us) is many times greater, it seems that for those who want to believe it, their grief is not too bad. That’s probably how it works.

I always wanted to take a series of pictures of Mary’s expression when she has Jesus on her lap. Even more beautiful are the paintings of the annunciation, there is the mixture of unbelief, fear, repelling and joy the greatest. Providing what awkwardness lay ahead.

And so the same, ambivalent gaze caught the painters for centuries in a different way, with different material and other clients.

 

 

Het was fantastisch daar op mijn gemak rond te lopen er af en toe iets uitlichtend, in de wetenschap dat ik er elke dag even naar toe zou kunnen en dan naar huis fiets voor een kopje soep.

Fietsen ging vandaag wat moeilijk; een dik pak sneeuw maakte Parijs helemáál tot een sprookje.

It was great to walk around there at ease, occasionally lighting something out, knowing that I could go there every day and then go home for a cup of soup.

Cycling was a bit difficult today; a thick pack of snow turned Paris into a fairytale.

 

Uitzicht uit mijn raam.