1925

vrijdag 23 februari

 

 

Vandaag bedacht ik dat in het jaar waarin mijn vader geboren werd, 1925, Truus Schröder-Schräder haar intrek neemt in het huis dat Gerrit Rietveld voor haar bouwde, en hier in Parijs Villa La Roche gereedkwam. En als ik me de interieurfoto’s van mijn grootouders uit die tijd (deftig, bolpoten, zware tapijten) voor de geest haal, kan het verschil niet groter zijn. La Roche is het dubbele huis dat Corbusier ontwierp voor de verzamelaar Raoul la Roche en voor zijn broer met z’n gezin. Het stelde Corbusier in staat zijn visie op de nieuwe architectuur te tonen, waarin al zijn ideeën over de pure vorm, het vrije plan en een uitgekiend kleurenschema samen zouden komen. Een bezoek aan een tentoonstelling over ‘de Stijl’ (in 1923) zou zijn idee over de ruime lichtval in hoge mate beïnvloed hebben. En dat kan ik me goed voorstellen.

 

 

Ik ben er vandaag naar toe gefietst, met een strakblauwe lucht, en zag beter dan een vorige keer hoe uitgekiend de ramen geplaatst zijn. Overvloedig direct licht waar nodig, en slim indirect waar dat gewenst werd (de bibliotheek, de galerij). En als kunstlicht, wat ik me van de vorige keer het best herinnerde en waarvoor ik eigenlijk terugging, een eenvoudige koperen buis met een peer uit het plafond en uit de wand. Zo mooi.

 

 

In de hoge, centrale hal komt het licht van één kant, overvloedig, door een enorme, goed verdeelde glaspartij. Alle ruimtes aan beide zijden van die hal staan met elkaar in verbinding. Het is niet zo groot, en nog spartaanser, puurder dan het Rietveld-Schröder huis. Het ging hier om de kunst, om het zo goed mogelijk tonen van een privécollectie aan vrienden en aan een groter publiek dat op afspraak kwam.

 

 

In de galerij heeft Corbusier een smalle, in een bocht gelegen hellingbaan aangelegd naar de tweede etage. Vanuit de gedachte om niet gestoord door traptreden de ertegenover liggende schilderijenwand goed te kunnen bekijken, zo vertelde de enthousiaste suppoost me.
Er was natuurlijk wel een slim keukentje met een mini-trek-lift aan een katrol, naar de er boven liggende eetkamer.

 

 

Sinds 2014 zijn alle oorspronkelijke kleuren weer teruggerestaureerd. Een bleke rauwe sienna voor de buitenkant en de wanden in de hal, een beetje rozig-rode oker in de eetkamer, en bij de trappen een diepe omber-bruin en het mooiste lavendelige blauw.

Net als na een bezoek aan het Rietveld Schröderhuis, wil je meteen ook alles anders in je éigen huis, en vooral leger.

 

 

Today I thought that in the year my father was born, 1925, Truus Schröder-Schräder moved into the house that Gerrit Rietveld built for her in Utrecht (NL), and here in Paris Villa La Roche was ready. And if I think of the interior pictures of my grandparents from that time (dignified, oakwood, heavy carpets), the difference can not be greater. La Roche is the double house that Corbusier designed for the collector Raoul la Roche and for his brother and his family. It enabled Corbusier to show his vision of the new architecture, in which all his ideas about the pure form, the free plan and a sophisticated color scheme would come together.
A visit to an exhibition about ‘de Stijl’ (in 1923) would have greatly influenced his idea of ​​the ample light. And I can well imagine that.

I cycled to it today, with a clear blue sky, and saw better than last time how cleverly the windows are placed. Abundant direct light where necessary, and smart indirect where desired (the library, the gallery). And as artificial light, which I remembered from the last time and for which I actually went back, a simple copper tube with a pear from the ceiling and from the wall. So beautiful.
In the high, central hall the light comes from one side, abundantly, through a huge, well-distributed glass window. All rooms on both sides of that hall are connected to each other. It is not that big, and even more spartan, more pure than the Rietveld-Schröder house. This was about art, to show a private collection to friends and to a larger audience that came by appointment. In the gallery, Corbusier has laid a narrow, sloping ramp to the second floor. From the idea of ​​not being obstructed by stairs to view the distant wall of paintings through the stairs, the enthusiastic attendant told me.
There was of course a smart kitchen with a mini-pull-lift on a pulley, to the dining room above. Since 2014, all original colors have been restored again. A pale raw sienna for the outside and the walls in the hall, a little rosy-red ocher in the dining room, and at the stairs a deep omber-brown and the most beautiful lavender blue.

Just like after a visit to the Rietveld Schröderhuis, you also want everything else in your own home, and especially less things, empty!.