Carpaccio

David Groot is overleden.
Een lieve, scherpzinnige, interessante man, a generous gentleman.
Hij was de eerste echte kunstenaar die ik leerde kennen in misschien wel een van de eerste ateliers waar ik binnenkwam, toen ik zelf nog op de academie zat. Een atelier waarin alles netjes geordend was, met schilderijen aan de wand die gebaseerd waren op reproducties van het werk van Jean Arp. Dat was toen helemaal nieuw voor me. Dat het niet ging om de aller-individueelste expressie, niet om originaliteit, maar om tot eigen uitspraken te komen door de visuele taal van iemand anders te doorgronden. Dat heeft hem zijn leven lang beziggehouden.
Hij was het die voor het eerst de naam Carpaccio noemde, en dan niet het gerecht, maar de kunstenaar waar ik toen nog nooit van gehoord had. David was belezen en specifiek in zijn voorkeuren en kon je in zijn enthousiasme meenemen. Giovanni Bellini kende ik wel, die is een van mijn grootste helden in de kunst geworden, Vittore Carpaccio verkeerde in zijn kringen en werd door hem beïnvloed.
Hier in Berlijn hangt in de Gemäldegalerie -die helaas nog niet open is-, het forse doek, Die Grabbereitung Christi, the Preparation of Christ’s tomb. Ik zie er naar uit dit in het echt te gaan zien, ik kan het me van eerder bezoek niet herinneren. Er is zoveel op te ontdekken, al die gebeurtenissen die gelijktijdig plaatsvinden. De rust die de dood bracht tegenover alle bedrijvigheid.

Het lichaam van Christus, zo mooi horizontaal op de voorgrond, een lapje onder zijn hoofd, gereed om gewassen te worden. De poten van de tafel zijn bijna als botten, omgeven door echte beenderen en doodshoofden. Er klimt iemand uit een graf. Tegen een boom geleund zit Job, er achter wordt Maria ondersteund door Maria Magdalena, uitgeput van verdriet. Er wordt druk gewerkt aan het graf van Christus, de grote afsluitende steen wordt terzijde geschoven. Hoog op de berg Golgotha staat het kruis waarvandaan het lichaam naar beneden gedragen is. Temidden van alle troosteloosheid wordt -bovenop wat een opengebroken graf lijkt- gemusiceerd. Dat zou een verwijzing kunnen zijn naar de latere wederopstanding.

David Groot passed away.
A sweet, smart, interesting man; a generous gentleman.
He was the first real artist I met in perhaps one of the first studios I entered when I was still at the academy myself.
A studio in which everything was neatly arranged, with paintings on the wall that were based on reproductions of the work of Jean Arp. That was completely new to me at the time. That it was not about the most individual expression, not about originality, but about arriving at one’s own statements by understanding the visual language of someone else.
That has occupied him all his life.
It was he who first mentioned the name Carpaccio and not the dish, but the artist I had never heard of then. David was well-read and specific in his preferences and could take you with him in his enthusiasm.
I knew Giovanni Bellini, who has become one of my greatest heroes in art, Vittore Carpaccio was in his circles and was influenced by him.
Here in Berlin, in the Gemäldegalerie – which unfortunately is not yet open – hangs the hefty canvas, Die Grabbereitung Christi, the Preparation of Christ’s tomb. I look forward to seeing this in real life, I can’t remember from the previous visits.
There is so much to discover, all those events taking place simultaneously. The peace that death brought against all activity.

The body of Christ, so beautifully horizontal in the foreground, a patch under his head, ready to be washed. The legs of the table are almost like bones, surrounded by real bones and skulls. Someone is climbing out of a grave. Leaned against a tree, Job sits, behind it Mary is supported by Mary Magdalene, exhausted with grief. The tomb of Christ is being worked hard, the large closing stone is being pushed aside. High on Mount Golgotha is the cross from which the body is carried down. In the midst of all the desolation – on top of what appears to be a broken open grave – music is being played. That could be a reference to the later resurrection.