Harvest

 

Het zit er op. Een half jaar Parijs, mogelijk gemaakt door het Mondriaanfonds en mevrouw Wilma Holsboer, die na een spaarzaam bestaan in 1996 haar vermogen van 300.000 gulden naliet aan het Institut Néerlandais, dat daarmee ‘een eeuw lang het recht op gebruik’ kocht van dit fantastische atelier in de Cité.
Parijs, waar een dik pak sneeuw lag toen ik aankwam, met zo’n hoge waterstand in de Seine dat er nergens een kade te zien was. Dezelfde kade die nu ‘Paris Plage’ heet, met strandstoelen, schommels, flipperkasten, koffietentjes en een trompetspeler. Parijs dat veel prettiger was om in te wonen dan ik dacht, met mijn koga miyata van de fietsenmaker in het dorp waar ik opgroeide.
De wereldstad met allure, met twee geweldige operahuizen waar ik vijf opera’s zag, met een Philharmonie, met honderden tentoonstellingen, de mooiste musea, die je nooit allemaal bekijken kunt. Met een aantal heel aardige mensen om me heen;  veel kunstenaars, een zangeres, een curator/recensent/tourleider, liefhebbers van kunst, een galeriehouder en zijn assistent, winkeliers, een receptioniste en een schrijver en zijn vrouw. Met marktkramen waar de klanten zélf naast je in de rij de verrukkelijke waar aanprijzen. Met een kruidenierszaak die iedere Parijzenaar die van koken houdt kent, omdat je daar nog vindt wat je nergens anders krijgen kunt. Een zaak die op de tweede dag van mijn verblijf mijn muze werd. Om de veelkleurige liefde van presenteren. Waar potjes steeds weer anders op de schappen staan, de compositie voortdurend verandert. Dat heb ik vastgelegd in 20 losse delen, die als totaal getoond wordt, maar per gouache verkocht. Een stukje van de winkel, met een door de galerie uitgegeven catalogus.

 

‘L’épicerie du Monde’ is te zien op de kunstbeurs ‘Bienvenue’ met
Galerie Jean Brolly, in de tentoonstellingsruimte van Cité Internationale des Arts,
van 15 tot en met 27 oktober. Opening maandag 15 oktober om 18.00 uur.

 

 

      

 

      

 

‘L’épicerie du Monde’ can be seen at the art fair ‘Bienvenue’ with
Galerie Jean Brolly, in the exhibition space of Cité Internationale des Arts,
from 15 to 27 October. Opening Monday, October 15 at 6 pm.

 

En dan was er Matisse, die ik hier beter heb leren kennen. Over wie ik een werk wilde maken, waarmee ik terugkeerde naar het interieur. Een samengesteld werk, zoals mijn laatste voor het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Een collage van verschillende delen van zijn ateliers; het bed waaraan hij de laatste jaren van zijn leven gekluisterd was, de lange stok waaraan het tekenkrijtje bevestigd was, de philodendron die hem jarenlang inspireerde in het knipwerk. De maquette van de kapel in Vence, het beeld ‘De slaaf’ dat hij in 1903 maakte, toen hij nog zwaar onder invloed stond van Rodin. De boeken in het nachtkastje verwijzen naar zijn helden, waarvan Renoir, Courbet en Cezanne de belangrijkste waren. De vazen uit zijn stillevens, steeds weer anders waargenomen en de kooi voor zijn duiven, waarvan hij er op een gegeven moment wel honderd had. Ik vond een pracht boek waarin alle knipsels opgenomen zijn die als left-overs op de grond waren blijven liggen, gevonden na zijn dood. In het boek vertellen zijn assistenten-van-toen hoe ze ‘s morgens de gouache vellen schilderden. Eén deed dat vooral transparant, de andere lekker dik in de verf. Ze vertelden over zijn scharen, die als penselen voor hem waren en gekoesterd werden. Hij had er op het laatst twaalf, van hele fijne naaischaartjes voor het precieze werk tot grote textielscharen voor de grove knipsels. In het boek trof ik een (kleuren-)foto die ik nooit eerder zag; Matisse voor een wand vellen, klaar om de schaar in te zetten. En juist trof ik een recente aanwinst in Centre Pompidou; de eerste studie voor het glas-in-loodraam voor de kapel in Vence, Jérusalem Céleste, met vellen zoals ik ze een week geleden schilderde en als laatste een plaats gaf in dit werk.

 

‘Twelve Scissors’ zal getoond worden in de stand van Witteveen Visual Art, in de ‘Art on Paper’ beurs in de Westergasfabriek in Amsterdam, van 13 tot en met 16 september.
Opening donderdag 13 september om 17.00 uur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

And then there was Matisse, whom I got to know better here. I wanted to make a work about him, with which I returned to the interior. A composite work, like my last one for the Antoni van Leeuwenhoek hospital in Amsterdam. A collage of different parts of his workshops; the bed to which he had been confined the last years of his life, the long stick on which the crayon was attached, the philodendron that inspired him for years in the cut-outs. The model of the chapel in Vence, the statue ‘The slave’ that he made in 1903, when he was still under the influence of Rodin. The books in the bedside table refer to his heroes, of which Renoir, Courbet and Cezanne were the most important. The vases from his still lifes, always perceived differently and the cage for his pigeons, of which he had a hundred at one point.
I found a beautiful book in which all the cuttings that had been left on the floor were found after his death. In the book, assistants-from-then tell how they painted the gouache sheets in the morning. One did that mainly transparent, the other opaque in the paint. They told about his scissors, who were like brushes to him and were cherished. He had twelve, very small tailor-scissors for the precise work and large textile scissors for the rough cuttings.
In the book I saw a (color) photo that I never saw before; Matisse in front of a wall full of paper-sheet, ready to be cut. And I just found a recent acquisition at Centre Pompidou; the first study for the stained-glass window for  the chapel in Vence, Jérusalem Céleste, with the use sheets as I painted them a week ago and gave a place in this work as the final step.

‘Twelve Scissors’ will be shown at the stand of Witteveen Visual Art, in the ‘Art on Paper’ fair in the Westergasfabriek in Amsterdam, from 13 to 16 September.
Opening Thursday, September 13 at 17:00.