Rumori

Lawaaimachines

In Centre Pompidou is de vaste collectie verdeeld over twee etages; op de vierde het werk van kunstenaars geboren ná 1920, op de vijfde werken uit de eerste helft van de 20^e eeuw, van kunstenaars die vóór 1920 geboren zijn.

In een van de kleinere kabinetten op de vijfde etage hangt deze intrigerende foto:

In Centre Pompidou the permanent collection is divided over two floors; on the fourth the work of artists born after 1920, on the fifth works from the first half of the 20th century, of artists born before 1920.

In one of the smaller cabinets on the fifth floor hangs this intriguing picture:

Luigi Russolo(1885-1947) en Ugo Piatti behoorden tot de futuristische beweging in Italië, waar de schrijver Marinetti de belangrijkste aanzet toe gegeven heeft. Veel bedenkelijke, bombastische manifesten waarin oorlog en patriottisme verdedigd werden vormden de grondslag voor een ideologie waarin letterlijk álles in beweging moest komen. Een nieuwe orde gekenmerkt door snelheid, dynamiek, techniek, en de schoonheid van het machine-tijdperk. Het leven in de moderne stad. De eerste performance was geboren, waarin provocerende teksten gedeclameerd werden, ondersteund door heftige bewegingen en geluiden die voor veel beroering zorgden.

De schilder Russolo wendde zich in 1913 tot de muziek, of liever tot geluid. Na publicatie van zijn manifest, ‘L’arte dei rumori’ bouwden hij en zijn assistent Piatti de eerste instrumenten die zij ‘lawaaimachines’ noemden. Hij onderscheidde ‘lawaai’ in verschillende categorieën en bouwde voor elk een apart instrument. Eén van die instrumenten (de russolofoon!) kon tegelíjk zeven verschillende geluiden produceren, in 12 geluidssterkten. Hij lanceerde een ‘ontploffer’, die het geluid van een verbrandingsmotor kon nabootsen in een ‘toonladder’ van tien hele tonen. Er kwamen gorgelaars, loeiers, gonzers, en sissers, waar een nieuw noteer-systeem voor ontwikkeld moest worden. Hij was de eerste componist die concrete geluiden van natuurlijke en mechanische oorsprong gebruikte als eenheden voor zijn muziek. Van éen van de composities die hij schreef (Het ontwaken van de stad-1914) is het notenschrift bewaard gebleven en dat hing in de vitrine bij deze foto. Alle instrumenten zijn in de tweede wereldoorlog bij een bombardement verloren gegaan. Maar zonder Russolo geen Stockhausen, Varèse, John Cage en heavy metal.

Luigi Russolo (1885-1947) and Ugo Piatti belonged to the futuristic movement in Italy, where the writer Marinetti gave the most important impetus. Many questionable, bombastic manifestos in which war and patriotism were defended were the basis for an ideology in which literally everything had to move. A new order characterized by speed, dynamism, technology, and the beauty of the machine age. Life in the modern city. The first performance was born, in which provocative texts were declaimed, supported by violent movements and sounds that caused a lot of turmoil.

The painter Russolo turned to music in 1913, or rather to sound. After publishing his manifesto, ‘L’arte dei rumori’, he and his assistant Piatti built the first instruments they called ‘noise machines’. He distinguished ‘noise’ in different categories and built a separate instrument for each. One of those instruments (the russian radio!) Could produce seven different sounds, in 12 sound levels. He launched an “explosion” that could mimic the sound of a combustion engine in a “scale” of ten whole tones. There came gurglers, praisers, gonzers, and sizzlers, for which a new scoring system had to be developed. He was the first composer to use concrete sounds of natural and mechanical origin as units for his music. Of one of the compositions he wrote (The awakening of the city-1914) the notation has been preserved and that was in the display case with this photo. All instruments were lost in a bombardment during the Second World War. But without Russolo no Stockhausen, Varèse, John Cage and heavy metal.