Hiko day 1, 2 and 3

 

 

Het Hiko Mizuno College is in 1966 opgericht als een academie speciaal voor het maken van sieraden, zoiets bestond niet in Japan. Het heeft in de loop der jaren een vooraanstaande positie ingenomen op het gebied van ‘contemporary jewelry’, contact gezocht met academies in Europa, en kwam zo bij de Rietveld terecht waar Joke Brakman een belangrijke rol speelde in het bedenken van tentoonstellingen met studenten uit München, Tokyo en Amsterdam. Zij heeft mij ooit voorgesteld aan de onderwijsdirecteur Hiroshi Sako, en zo ben ik hier in 2009 de eerste keer les gaan geven. Inmiddels is de academie enorm gegroeid en uitgebreid met de afdelingen Shoes, Bag, Watch, Cycle en Sushi!

Ik heb -op hun verzoek- een zesdaagse workshop bedacht waarin het (model)tekenen en de collage centraal staan, omdat ze dat nooit doen. En dan gaat het erom de brug te slaan vanuit de vele tekeningen die zijn gemaakt, naar de derde dimensie. Onze ‘basisjaarmethode’ blijkt hier goed te werken. Vanuit véél en chaos filteren naar specifieke kwesties, kiezen en van daaruit weer een groter terrein verkennen. Het is allemaal nogal opwindend voor de studenten omdat ze hier gewend zijn tamelijk direct op het doel af te stevenen. Avontuurlijke omwegen worden vaak vermeden. Het is natuurlijk veel te kort, en lastig communiceren omdat bijna niemand goed Engels spreekt, maar ik heb een uitstekende vertaler die voortdurend met me meeloopt en soepel inspringt en Hiroshi moedigt collega’s aan vooral te komen kijken hoe we het doen.

The Hiko Mizuno College was founded in 1966 as an academy especially for making jewelry, something like this did not exist in Japan. Over the years it has taken a prominent position in the field of ‘contemporary jewelry’, contacted academies in Europe, and ended up at the Rietveld where Joke Brakman played an important role in organizing exhibitions with students from Munich, Tokyo and Amsterdam. She once introduced me to the director of education Hiroshi Sako, and that is how I started giving lessons here in 2009. Meanwhile the academy has grown enormously and expanded with the sections Shoes, Bag, Watch, Cycle and Sushi!

At their request, I came up with a six-day workshop in which the (model) drawing and the collage are central because they never do that. And then it’s about making the bridge from the many drawings that have been made to the third dimension. Our ‘basic year method’ appears to work well here. Filtering from many and chaos to specific issues, choosing and exploring a larger area from there. It is all very exciting for the students because they are more accustomed to heading straight towards the goal. Adventurous detours are too often avoided. It is of course far too short, and difficult to communicate because almost no one speaks good English and my Japanese is very insufficient, but I have an excellent translator who constantly walks with me and understands and Hiroshi encourages colleagues to come and see how we do it.

 

Dag Een

 

 

 

Dag Twee

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag Drie