Parallel

In de Gemäldegalerie:

In the studio:

Het zit met inspiratie meestal niet zoals je dénkt dat het zit.
Je loopt niet in een museum, in een winkel of een bos en denkt: ah! dat ga ik schilderen.
Het is eigenlijk meestal andersom; je bent al met iets begonnen dat je later tegenkomt, herkent, en dat gebeurt soms vrij letterlijk.
Zo zie ik nu overal paarden, omdat ik op geheel intuïtieve wijze besloot dat er een paard moest staan, in de kamer ik aan het tekenen was. En zo schilderde ik in een ander werk een tegelvloer die me haast een kreet van verbazing deed slaken toen ik een soortgelijke vloer tegenkwam in een heel klein, prachtig schilderij van Dieric Bouts, in de Gemäldegalerie. Christus op bezoek bij Simon, met lekkere vissen op de tinnen borden.
Thuisgekomen zag ik pas dat hij hetzelfde rood plaatste naast dat blauw-groen-grijzige van de vloer.
Bij mij helaas niét die aandoenlijke Maria Magdalena waarvoor het tafelkleed een beetje omgeslagen is.
Ze droogt de voeten van Jezus met haar haren, nadat ze die met haar tranen gewassen heeft en later zal zalven met de olie uit het stenen potje. Maar wie weet.

Finding inspiration usually does not go the way you think it does.
You don’t walk around in a museum or shop or a forest and think, ah! I’m going to paint that.
It is actually mostly the other way around, you have started something that you later encounter, recognize, sometimes quite literally.

Now I see horses everywhere, because I decided in a completely intuitive way that there should be a horse in the room I was drawing. And then in another work I painted a tile floor that almost made me cry of surprise when I came across a similar floor in a very small, beautiful painting by Dieric Bouts, in the Gemäldegalerie. Christ visiting Simon, with tasty fish on the tin plates. When I got home I saw that he placed the same red next to that blue-green-gray of the floor.
Unfortunately in mine not that endearing Mary Magdalene for whom the tablecloth is slightly turned. She dries the feet of Jesus with her hair, after washing them with her tears and later anointing them with the oil from the stone jar. But who knows.

Dit is het eerste grote werk dat ik hier in Berlijn maakte. Eigenlijk had ik het plan de kasten, schappen en lijsten te vullen tot ik ineens zeker wist dat het juist leeg moest blijven. Alles is ingepakt en in afwachting. Vervolgens schoof het paard -een beetje verlegen- in beeld.


This is the first major work I made here in Berlin. Actually, I had the plan to fill the cupboards, shelves and frames until I suddenly knew for sure that it had to be left empty. Everything is packed and waiting.
Then the horse – a little shy – slid into the picture.